Ο εκφυλισμός της ανθρώπινης σκέψης

1. Η διαφθορά της ανθρώπινης σκέψης

Στον σημερινό κόσμο, τα κριτήρια διάκρισης καλού και κακού έχουν αναστραφεί. Η ορθότητα παρουσιάζεται ως κακία και το κακό ως συμπόνια. Σκοτεινές ιδέες καμουφλάρονται ως «επιστήμη», και η γκανγκστερική λογική μεταμφιέζεται ως «κοινωνική δικαιοσύνη». Η «πολιτική ορθότητα» χρησιμοποιείται για την επιβολή ελέγχου της σκέψης, και η έννοια «αξιακή ουδετερότητα» χρησιμοποιείται για να κάνει τους ανθρώπους αναίσθητους προς βάρβαρα εγκλήματα.

α. Η απάτη του αθεϊσμού

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το θείον, και οι πιστοί λαμβάνουν θεϊκή προστασία. Για να κόψουν την σύνδεση μεταξύ ανθρώπων και θεών, οι πράκτορες του φαντάσματος διέδωσαν τον αθεϊσμό για να υπονομεύσει την πίστη.

Την δεκαετία του 1850, ο Γερμανός υλιστής φιλόσοφος Λούντβιγκ Φόιερμπαχ είπε ότι ο Θεός είναι απλά η προβολή της εσωτερικής φύσης του ανθρώπου. Ο σοσιαλιστικός ύμνος «Η διεθνής», υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε ποτέ κάποιος Δημιουργός. Αλλά τα ανθρώπινα ηθικά πρότυπα, ο πολιτισμός, κοινωνική δομή, και η λογική σκέψη, έρχονται όλα από το θείον. Στην ταραχώδη πάροδο της ιστορίας, η πίστη στους θεούς είναι σαν ένα δυνατό σκοινί άγκυρας, που δεν αφήνει την ανθρωπότητα να χαθεί στα κύματα.

Ο αθεϊσμός είναι το πρώτο βήμα προς την καταστροφή της ανθρωπότητας. Δελεάζει τον υπερόπτη στο να παίξει τον Θεό και να προσπαθήσει να ελέγξει τις τύχες των άλλων και την κοινωνία· οι πιο φανατικοί κομμουνιστές τείνουν στην αυτο-θεοποίηση. Συλλογιζόμενος την αιματοχυσία της Γαλλικής Επανάστασης, που ανέτρεψε την μοναρχία και τον κλήρο, ο Βρετανός φιλόσοφος Εδμόνδος Μπουρκ είπε: «Όταν οι άνθρωποι παίζουν τον Θεό, σύντομα συμπεριφέρονται σαν διάβολοι».

β. Το ψέμα του υλισμού

Νους και ύλη υπάρχουν ταυτόχρονα. Η βασική αρχή του Μαρξισμού είναι ο διαλεκτικός υλισμός, που αρνείται την ύπαρξη της ψυχής. Ο υλισμός ρίζωσε κατά την διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν η ραγδαία πρόοδος στην επιστήμη, τεχνολογία, και παραγωγή, τροφοδότησε μια σκοτεινή σχεδόν θρησκευτική αντίληψη (cult) εμπειρισμού και αθεϊσμού. Οι άνθρωποι έχασαν πίστη στα θεϊκά θαύματα και απέρριψαν τις εντολές του Θεού.

Ο υλισμός δεν είναι μια φιλοσοφική έννοια, αλλά ένα δαιμονικό όπλο για την ανατροπή της πνευματικής πίστης του ανθρώπου. Είναι παράγωγο του αθεϊσμού που, με την σειρά του, καθιέρωσε την βάση για ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών υποκρισιών.

γ. Η βλασφημία της εξέλιξης

Η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είναι μια υπόθεση με σφάλματα, που έχει καταρριφθεί από πολλούς επιστήμονες. Παρ΄ όλα αυτά, τα αδρά επιχειρήματά της έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως ως εργαλείο απομάκρυνσης του ανθρώπου από τους θεούς. Εξισώνει την ανθρωπότητα με ζώα, υπονομεύοντας τόσο τον αυτοσεβασμό του ανθρώπου, όσο και τον σεβασμό του για την θεία δημιουργία. Ο εικοστός αιώνας υπήρξε μάρτυρας της υφαρπαγής των σφαιρών της έρευνας και εκπαίδευσης από την θεωρία της εξέλιξης, και η θεωρία της δημιουργίας απαγορεύτηκε από τις σχολικές τάξεις.

Από την αρχική θεωρία του Δαρβίνου προήλθε η επιζήμια φιλοσοφία του κοινωνικού Δαρβινισμού. Οι έννοιες της «φυσικής επιλογής» και «επιβίωσης του ισχυροτέρου» εξευτέλισαν την κοινότητα των εθνών σε μια ζούγκλα βάρβαρης πάλης.

δ. Η κακή θρησκεία της επιστήμης

Οπλισμένο με εμπειρισμό και επιστημονισμό, το φάντασμα προώθησε την κακή θρησκεία της επιστήμης για να αντικαταστήσει την ανθρώπινη λογική με «επιστημονική ορθολογικότητα». Οι άνθρωποι οδηγούνται να πιστεύουν μόνο σε ό,τι είναι ορατό και απτό, πράγμα που ενισχύει την αθεϊστική κοσμοθεώρηση.

Η παρούσα επιστημονική κοινότητα απορρίπτει όλα τα φαινόμενα που δεν μπορεί να εξηγήσει ή να επιβεβαιώσει με τις μεθόδους της ως πρόληψη και ψευδοεπιστήμη ή τα αγνοεί τελείως. Η επιστήμη έχει γίνει ένας τύπος κοσμικής θρησκείας που χρησιμοποιείται για την καταστολή της πίστης και της ηθικής. Σκοπεύοντας στον έλεγχο της ακαδημαϊκής σκέψης και του εκπαιδευτικού συστήματος, πλημμυρίζει αυτά τα πεδία με αθεϊστικές θεωρίες.

ε. Η ιδεολογία της πάλης

Η διαλεκτική θεωρία που διατυπώθηκε από τον Γερμανό φιλόσοφο Γκέοργκ Χέγκελ είναι ένα γενικό σύνολο αρχών για λογική σκέψη. Στοχαστές στην αρχαία Κίνα είχαν βρει αυτές τις αρχές πριν από την αυτοκρατορική δυναστεία Τσιν (221 π.Χ. – 206 π.Χ.).

Ο Μαρξισμός απορρόφησε συγκεκριμένες πτυχές της σκέψης του Χέγκελ ενώ μεγαλοποίησε την φύση της διαλεκτικής αντιπαράθεσης. Στα λόγια του Κινέζου ρεπουμπλικανού ηγέτη Τσιανγκ Κάι-σεκ, ο στόχος του κομμουνισμού είναι όχι να επιλύσει προβλήματα, αλλά «να επεκτείνει παγκόσμιες αντιπαραθέσεις στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και να κάνει την ανθρώπινη πάλη να συνεχίζεται ες αεί.»

Όπως έχουμε δει αμέτρητες φορές στην πράξη, ο κομμουνισμός ξεσηκώνει μίσος μεταξύ των ανθρώπων, δημιουργεί και εντείνει διαμάχες, και τελικά αρπάζει την εξουσία μέσω βίαιης επανάστασης ή εξαπάτησης.

στ. Διαφθορά της σκέψης

Η τάξη των λογίων αποτελούσε κάποτε την πιο σοφή και πιο μορφωμένη ελίτ της κοινωνίας. Όμως τον τελευταίο αιώνα, αυτή η τάξη έχει γίνει εργαλείο για την προώθηση κομμουνιστικής ιδεολογίας και ανώμαλων ερμηνειών του κόσμου.

Ο αθεϊσμός και υλισμός γέννησαν πολλές φιλοσοφικές και ιδεολογικές τάσεις, όπως Μαρξισμό, Μακιαβελλισμό, σοσιαλισμό, μηδενισμό, αναρχισμό, αισθητισμό, Φροϋδισμό, μοντερνισμό, υπαρξισμό, μεταμοντερνισμό, και αποσυνθετισμό. Οι υποστηρικτές και ακόλουθοί τους εξέπεφταν σε ανούσιο και φλύαρο διάλογο για θέματα πραγματικής σημασίας.

ζ. Νοθευμένη γλώσσα

Όπως στην Νέα Ομιλία, την φανταστική γλώσσα που δημιουργήθηκε από την υπερπολιτεία της Ωκεανίας στη νουβέλα Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα του Τζωρτζ Όργουελ, αυτοί οι διανοούμενοι αναμόρφωσαν την γλώσσα για να ταιριάξει τους στόχους του φαντάσματος.

Έτσι, «ελευθερία» σημαίνει μια κατάσταση αδέσμευτη από ηθική, νόμο ή παράδοση. Αξίες όπως «όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι», «όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και «ίσες ευκαιρίες» έχουν διαστρεβλωθεί σε απόλυτο εγκαλιταριανισμό. Η ανεκτικότητα έχει στρεβλωθεί ώστε να σημαίνει ανεκτικότητα προς κάθε είδους ανώμαλη σκέψη και συμπεριφορά. Η λογική σκέψη έχει γίνει εργαλείο μιας στενόμυαλης εμπειρικής επιστήμης. Στην αναζήτηση ισότητας αποτελέσματος η δικαιοσύνη έχει γίνει «κοινωνική δικαιοσύνη».

Η γλώσσα είναι το όργανο της σκέψης. Μέσω διαστρεβλωμένων ορισμών και νοημάτων της γλώσσας, οι σκέψεις του ανθρώπου οδηγούνται σε δαιμονικά συμπεράσματα.

***

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Οι στρατηγικές του φαντάσματος για την καταστροφή της ανθρωπότητας

Το φάντασμα του κομμουνισμού δεν εξαφανίστηκε με την αποσύνθεση του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Ανατολική Ευρώπη.

ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ «ΕΝΝΕΑ ΣΧΟΛΙΩΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ»